Danas je bio izuzetno  lijep dan. Uzivajte i vi malo u otmjenom Reeuwijku. 

Hands affected by arthritis 

Naziv reuma, potiče od grčke riječi rheuma, što u slobodnom prevodu znači onaj koji teče, koji struji. Termin je potekao od toga da bolest često prelazi sa mjesta na mjesto, sa zgloba na zglob, na jednom mjesttu popusti, a na drugom se javi.

Iako se reumatizam vezuje za stariju životnu dob, malo je poznato da i djeca mogu oboliti od teških oblika reumatizma, koji zahvata i oči, na kojima mogu ostati teške poslijedice.

Klasična patologija opisuje reumatizam kao specifičnu upalu, koja ima znači  (mikroskopski gledano) karakteristične promjene. Međutim za većinu specifičnih hroničnih upala je poznat uzrok ( tuberkuloza, sifilis, lepra), dok je za reumu uzrok nepoznat. U prošlom vijeku se je uzrok pojedinim reumatskim bolestima počeo tražiti u izmijenjenom imunom odgovoru organizma, pa se mnogi oblici reumatizma označavaju kao autoimmune bolesti. Najpoznatiji primjer je takozvana reumatska groznica (obicno kod djece), koja je reakcija na infekciju (grla) streptokokom. Kao reakcija na infekciju organizam stvara antitijela protiv streptokoka, koja međutim napadaju i vlastito vezivno tkivo, pa nastaje upala zglobova, i što je posebno tragično, upala srcanih zalistaka, sa teškim posljedicama.

Pored imune strane prišlo se i proučavanju genetske sklonosti reumatskim bolestima. Pokazalo se da su određeni geni odgovorni za sklonost pojedinim reumatskim stanjima. Tako naprimjer kod Bechterew-ljeve bolesti (Spondylitis ancilopoetica) postoje karakteristični HLA antigeni u bijelim krvnim zrncima.

Specijalista reumatolog, koji je subspecijalista interne medicine, je u uskoj vezi, pored sa internom medicinom, i sa imunologijom i genetikom, i naravno sa fizijatrijom, odnosno fizikalnom rehabilitacijom.

Subjektivne smetnje reumatskih bolesnika su često u vezi sa promjenama vremena, odnosno sa promjenama vazdušnog tlaka. Općenito se može reći da pad atmosferskog pritiska izaziva i pogoršanje smetnji.

U terapiji reumatizma se koriste lijekovi koji koče djelovanje supstanci koje se oslobađaju pri upalnim,odnosno imunološkim procesima. Najpoznatiji su nesteroidni lijekovi, inhibitori sinteze prostaglandina, čiji je najstariji predstavnik aspirin, a iz njega su izvedeni svi savremeni lijekovi, od kojih su najpoznatiji ibuprofen  (Brufen) i  diclofenac (Voltaren). Kod težih oblika se koriste hormone nadbubrežne žlijezde, steroidi, koji koče imunološke reakcije. Takođe se mogu koristiti i imunosupresivni lijekovi, koji su i citostatici, naoprimjer methotrexat.

Početak dvadesetprvog vijeka ( ustvari od 1999) je obilježen upotrebom takozvanih bioloških lijekova, vještačkih antitijela u vidu monoklonalnih antitijela, koji koče djelovanje određenih faktora odgovornih za oštećenje tkiva. Liječenje ovim lijekovima, kao što su infliximab ( preparat  REMICADE), ili adalimumab ( HUMIRA) je predviđeno za teške oblike reumatizma koji ne odgovaraju na gore navedenu terapiju. Liječenje ovim lijekovima se odvija u vidu infuzija, u bolničkim uslovima, po strogom protokolu, i pod kontrolom reumatologa specijalizovanog za ovu vrstu terapije. To je iz razloga što terapija kod nekih pacijenata veoma teške neželjene efekte. Širu primjenu ovih lijekova ograničava i njihova cijena, jer godišnje liječenje košta od 19000 – 22000 dolara.