Ovo je vrijeme od boleščura, pa ćemo malo i progovoriti jezikom bolesnih.

“Dokle je vijeka,  dotle je i lijeka”, kažu naši pametni sunarodnjaci, mada “onome kome je odzvonilo”, niko ne može pomoći. Treba nam lijek koji će bolest “ko rukom odnijeti”, ali tražeći takav lijek jer je čuo da “za svaku bolest ima lijek”, “bolan baje kud mu ne pristaje”.

“Zdrav bonom (bolesnom) ne vjeruje”, isto kao ni sit gladnom. Bolesnome “nije ni do čega”, i na sve mu se “gadi”, ruke su “ko oduzete”, a noge “ko olovo”, u stomaku je “stuga”, glava se od bolova “raspada”, pred očima “se fata mrak”, “nesvjesta mu se, i vinta mu se u glavi”, bole ga “žgljajvci” (zglobovi), kašlje “zeleno”, povraća “žuto”, probada ga “sandžija”, “ukino” mu se apetit.

Najteže je onima što čuju “zvuk anđeoskih krila”, ili kojima se “pričinjava Azrailaga”, oni su “ni mrtvi ni živi”, i sva je sreća kad se “probude iz mrtvih”, a  “jednom nogom su već bili u grobu”, i “ pobjegli grobaru sa lopate”, iako su se “mnogo bolji kopali”. Mnogi su izgledali zdravi, pa ih “iznenada strefilo”, tako da možemo reći da “žutu žutuju, a crveni putuju”.

I na kraju da vam poželim dobro zdravlje i da budete čili i “uzbrdo brzi”, te da “udarite brigu na veselje”, “šta će biti biće”, “svako ima svoju sudbinu”, i “sve je unaprijed zapisano”.