Četiri riječi različitog porijekla imaju isto, ali i različito značenje. Isto značenje imaju ako se uzme da svaka od njih ukazuje na pečat, žig, štambilj ili muhur, kojim se poništava poštanska ili taksena marka, odnosno označava neka roba. Međutim svaka ova riječ ima svoja posebna značenja. 

Pečat (engleski seal) je slovenska riječ, koristi se za oznaku kraljevskog, carskog ili od nekog drugog velmože korištenog otiska na državnim dokumentima. Pečatom se potvrđivala autentičnost dokumenta, naredbe, ukaza, itd. Pečat je često bio izgraviran na prstenu (prsten pečatnjak), u vidu stilizovanog znaka ili inicijala, pa je umakanjem prstena u boju i otiskivanjem ostajao otisak. Pečatom nazivamo i olovnu plombu, na kojoj je ugraviran znak organa koji ima pravo da nešto zapečati. Tako se pečate kamioni koji prolaze više carinskih kontrola, kontejneri na brodovima..... Pečate se i ulazi u kuće, skladišta oružja, itd. Prije su se pečatila i pisma i paketi. Paketi su se pečatili pečatnim voskom crvene boje, koji se otopi preko vrpce kojim je svezan paket, a onda se na još nestvrdnut vosak ostavljao otisak neke kovanice. Tako je paket morao doći neodpečaćen, odnosno da otisak kovanice ostane i kod prijema paketa cijel i nedirnut.

Pečat se najviše koristi ( po nekima nepravilno, vidi prof. Ivan Bach  ) za oznaku ovjere vjerodostojnosti odnosno autentičnosti nekog dokumenta. Pečati u ovom smislu se prave od gravure u gumi, gdje se mogu urezati i veoma sitna slova, i simboli. Pečatorezac je poseban zanatlija, koji izrađuje pečate.

U prenesenom značenju kažemo da je nešto zapečaćeno kad je nešto završeno, naprimjer : ”To mu je zapečatilo karijeru”, odnosno desilo se nešto što mu je zauvijek prekinulo karijeru. Kad kažemo da je neko: ”Udario pečat na taj period”, znači da je on dao veliki doprinos, da je svojim učešćem posebno obilježio taj period. Cesto se koristi i da je nekome "zapecacena sudbina", odnosno neki mu je dogadjaj potpuno preokrenuo i odredio sudbinu.

Žig je takođe riječ slovenskog porijekla. Žig označava takođe otisak nekog predmeta, ali ima često negativnu konotaciju (u smislu grčke riječi stigma). Naime žig se koristio prije svega za žigosanje stoke, odnosno da se označi ko je vlasnik stoke. Tako smo često u kaubojskim filmovima gledali kako se usijanim željezom savijenim u formi nekog znaka (slova) žigoše stoka. Žigosani su i ljudi, robovi naprimjer, ili zatvorenici. U prenesenom značenju žigosan je neko ko je posebno etiketiran, stigmatisan, označen u negativnom smislu, često i odvojen (ekskomuniciran) od društva. Žigosane su u nekom društvu naprimjer žene preljubnice, pripadnici nekih naroda i manjina, prestupnici, itd. Zigosani su Jevreji u nacističkoj Njemačkoj, koji su morali nositi posebne oznake na rukavu u vidu zute zvijezde. Kad je neko žigosan (najčešće na osnovu nedokazanih predrasuda), veoma je teško skinuti sa njega stigmu, ma koliko u stvari dokazivao da je u pravu.

Kao i pečat i žig koristimo za oznaku vjerodostojnosti da je dokument izdan od nekog organa ili pojedinca. Posebni oblici su suhi žig, i vodeni žig. Smatra se da je posebno u hrvatskom jeziku riječ žig mnogo ispravnija za upotrebu u ovom smislu, nego riječ pečat (vidi gornji link na profesora  Bach-a).

Štambilj je vjerovatno engleskog porijekla (stamp). Holandski se štabilj kaže stempel. Znači istog porijekla kao i riječ štampa. Ova se riječ (štambilj) koristi uglavnom kao i pečat i žig u administartivnom smislu kao oznaka autentičnosti nekog dokumenta. Štambilj je simbol birokratije, a štambiljanje se smatra  najglupljim poslom koji donosi najveću lovu. Ko je hodao po sudskim pisarnicama zna koliko je “teško” službenicima na šalteru da izštambiljaju sudske taksene marke, i tako zarade platu.

Muhur je turska riječ za pečat, a starije generacije koriste tu riječ u Bosni. Muhur znači istovremeno i grb. "Otidji u opstinu da ti udare muhur ", reci cemo po starinski.

Na slici ispod naslova muhur predsjednika RepublikeTurske, prenesen sa wikipedije ( http://en.wikipedia.org/wiki/File:Muhur.jpg ) 

Danas se štambilji i pečati zamjenjuju drugačijim savremenijim načinima oznake autentičnosti nekog dokumenta, robe, novca. Za dokumente se koriste posebno označeni papiri, hologrami, perforacije, posebne vrste štampe. Posebno je to usavršeno kod novčanica,  pasoša, viza, itd koje je mnogo teže falsifikovati nego ranije, kada su postojali samo pečati. Isto tako i kod oznaka na robama se koriste posebne štamparske tehnike. U Holandiji je klasičan pečat skoro sasvim nestao, posebno pojedinci ne koriste vlastite pečate (sa titulama, imenom i prezimenom) kao kod nas doktori ili advokati. Odstampani memorandumi na vrhu pisma i dokumenta su zamijenili podatke koji su ranije bili na pecatu, a potpis je u velikoj mjeri dovoljan za vjerodostojnost dokumenta.